Scheiden is al pijnlijk genoeg maar het wordt nog verdrietiger wanneer er minderjarige kinderen in het spel zijn. Jonge kinderen leven in een wereld waar alles nog om hen draait. Een scheiding wordt al snel gezien als het gevolg van een schuldvraag waarbij de schuld bij het kind ligt. Het lukt het kind maar niet om de ouders bij elkaar te houden. Het kind faalt. En het scheidende stel is vooral met aardse zaken bezig. Materiële zaken, zaken die de verdeling betreffen en de afspraken over de kinderen. Het zogenaamde ouderschapsplan moet worden ingevuld. Een heidense klus wanneer ouders daar verschillende ideeën over hebben. Het kind zit ertussen in en is letterlijk het kind van de rekening. Gek genoeg zijn we allemaal jong geweest maar hebben weinig voeling meer met deze weerloze wezens.
De kunst van het goed scheiden
De kunst van het gezond scheiden kun je hopelijk maar één keer laten zien. Overleg is het kernwoord. In alle beslissingen is goed overleg tussen de partners van groot belang. Probeer zo harmonieus mogelijk te scheiden. Gun de ander wat en kom op voor je rechten. Denk te allen tijd aan het belang van de kinderen. Deel alleen met de kinderen wat ze kunnen bevatten en belaag ze niet me volwassen zaken. Scheiden met minderjarige kinderen is een precair proces. Laat je vooral bijstaan door een doorgewinterde mediator. In het belang van het kind zorgen jullie voor een goed doordacht en evenwichtig ouderschapsplan.
Scheiden: belang van het kind moet voorop staan
Waar gaan de kinderen wonen? Wie zorgt voor ze? Hoe vaak gaan ze wisselen van huis? Wat zeggen de kinderen zelf hierover? Wat is praktisch? Kunnen ze op dezelfde school blijven? Blijven de ouders in dezelfde woonplaats wonen? Hoe worden de verantwoordelijkheden verdeeld? Allemaal vragen die een goed antwoord verdienen. Opvoeden is niet alleen een kwestie van het kind kleden en voeden. Er komt zoveel meer bij kijken. Vermeld dat vooral in het ouderschapsplan. Een stukje zekerheid voor het kind is het minste dat jullie kunnen regelen.
